Γράφω σε ένα άψυχο χαρτί για την ψυχή ενός τόπου. Και η ιστορία αυτή δεν αποτελεί την οριστική έκδοση αλλά τη δική μου αντίληψη για αυτό που κάθε χρόνο, σε κάθε επίσκεψή, μου παρουσιάζεται. Σε κάθε βήμα και ένα γεια. Οι καλημέρες του Θεού, με τον απρόσμενο αυτόν καθαρό ουρανό και τον ήλιο να ξεπροβάλλει…
Προβεβλημένα
Κομμάτι από χαρταετό
Τρικλίζει το ξύλινο πάτωμα και προδίδει την πρόθεση φυγής. Η πόρτα ανοίγει και η Γεωργία με μάτια ανοιχτά από το μαξιλάρι του κρεβατιού της,που αποτελεί χρόνια τώρα το ανάχωμα στην ταραχή της ολοκλήρωσης της ημέρας ρωτά: «χρειάζεσαι κάτι»; Τα βράδια στο νησί,στο παραθαλάσσιο αυτό μέρος που αποτελούσε απάγκιο σκέψης και παρουσίας,η μαυροντυμένη αυτή γυναίκα,που το…