Οκτ. 2011, University Press
Πριν από μερικές ημέρες, ένα σύγχρονο πρότυπο που στηριζότανε στην ανάπτυξη και προβολή των ιδεών του και όχι στην ιδιωτική προβολή του έφυγε από την ζωή. Ο ιδρυτής της Apple και ηγετική μορφή μιας ομάδας χαρισματικών ανθρώπων, ο Steve Jobs, δεν ανέπτυξε και ανέλιξε μόνο μία εταιρία αλλά άλλαξε και τον τρόπο επικοινωνίας της κοινωνίας μιας ολόκληρης εποχής.
Αποδεχόμενη την αξία αυτής της σπουδαίας ,αδιαμφισβήτητα, φυσιογνωμίας πήρα το έναυσμα να αναρωτηθώ τι είναι αυτό το «συστατικό» στον χαρακτήρα κάποιου να εμπνέει όχι μία μερίδα κόσμου αλλά το σύνολό του, και πως μία ιδέα ή ένα σύνολο ιδεών μπορεί να αλλάξει την «μοίρα» ενός κράτους και μιας απογοητευμένης κοινωνίας όπως η περίπτωση της χώρας μας.
Στην περίπτωση του, αυτό το στοιχείο, ήταν μία καινοτόμος ιδέα που σε συνδυασμό με την ισχυρή θέληση και προσπάθεια, ήταν αρκετή για να αλλάξει η ζωή του κόσμου μέσα από την τεχνολογία. Ήταν αρκετή, για να καταστήσει σαφές πως άνθρωποι που δημιουργούν ιδέες τις οποίες εξ’ αρχής πιστεύουν και στηρίζουν , μαζί με την δύναμη του λόγου και της εικόνας που διαθέτουν, είναι ικανοί να δημιουργήσουν και ευκαιρίες και προοπτικές ακόμη και μέσα σε αδιέξοδα προσωπικά και κοινωνικά.
Στην περίπτωση μας, τα πράγματα μοιάζουν πιο πολύπλοκά και τα προβλήματα πιο δύσκολα. Ήταν, πριν από λίγα χρόνια, όπου στην ελληνική κοινωνία ήταν σχετικά εύκολο να βρεις μία καλή δουλειά ψάχνοντας απλά σε μία επιχείρηση ή ένα εργοστάσιο της περιοχής σου ή της Αθήνας με εφόδιο όχι απαραίτητα το πτυχίο σου ή κάποιο επόμενο δίπλωμα αλλά κυρίως την καλή σου θέληση και την εργατικότητά σου και όλα αυτά σου διασφάλιζαν ένα καλό μέλλον. Η εικόνα αυτή του χθες και οι συνθήκες και κανόνες του σήμερα που τόσο έχουν ανατραπεί είναι για το σύνολο των πολιτών οδυνηρή και ιδίως για τους νέους.
Επιπρόσθετα όμως, εξίσου οδυνηρή είναι και η αποκρυσταλλωμένη πια άποψη πως είμαστε μία αποθαρρυμένη κοινωνία. Και αυτό γιατί, μία αποθαρρυμένη κοινωνία δεν μπορεί να απαντήσει σε κανένα ζήτημα και σε καμία πρόκληση όπως στις προκλήσεις που βιώνουμε σήμερα και ξεπερνούν κάθε πολιτική και κάθε κόμμα. Και προσωπικά, δεν είμαι ούτε πρόθυμη, ούτε έτοιμη να πιστέψω πως η ελληνική κοινωνία με τους πολλούς ιδεολόγους, καινοτόμους, εργατικούς πολίτες της που ζουν και υπάρχουν μέσα σε αυτήν δεν βρίσκει την δική της ελπίδα.
Πιθανότατα, σε εκείνους, να στέρησε όλα αυτά τα χρόνια την δικιά τους ελπίδα και την δική τους έκφραση και γνώμη και ως αποτέλεσμα να οδήγησε αρκετούς στην μετανάστευση σε χώρες με καλύτερα εργασιακά συστήματα και μεγαλύτερη αποδοχή και απορρόφηση ιδεών. Και ίσως, να μην χρειάζεται κανείς να εξετάσει διεξοδικά κάθε ιστορική εποχή για να αντιληφθεί, πως οι «διαφυγόντες» ιδέες που διέθεταν άνθρωποι που ζούσαν και εργάζονταν στην Ελλάδα και αποφάσισαν να μεταναστεύσουν είχαν ανυπολόγιστη αξία μπροστά στα διαφυγόντα έσοδα του κράτους.
Σήμερα επομένως, οι περισσότεροι έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι. Δεν μας αρκεί μόνο να εμπνευστούμε αλλά και να πιστέψουμε. Να πιστέψουμε σε αυτούς που τολμούν να ονειρεύονται και είναι ανατρεπτικοί. Γιατί, το τι θα γίνει αύριο εξαρτάται ακόμα από εμάς, όχι στον τρόπο που θα τα βρούμε όλοι μαζί σήμερα, αλλά στον τρόπο που θα δουλέψουμε όλοι μαζί αύριο κάτω από μία συλλογική ιδέα που θα αλλάξει τις ζωές μας όπως ο ηγέτης της Apple που με τις ιδέες του έδωσε άλλη πνοή στην εποχή της πληροφορίας.