Έχοντας περάσει βιαστικά άπειρες φορές τον ίδιο δρόμο,τώρα,αποφασίζω να σταματήσω και να επισκεφτώ το μαγαζί γνωστής αλυσίδας για να πάρω τον απογευματινό μου καφέ.Ο χώρος είναι προςεγμένος και περιμένοντας τον καφέ μου να ετοιμαστεί, αρχίζω να ξεφυλλίζω τον κατάλογο,οι διαθέσιμες επιλογές φαγητών και γλυκών είναι πολλές και οι τιμές όχι ιδιαίτερα τσιμπημένες.Το εύρος του καταλόγου με κάνει να αναρωτιέμαι πως το προσωπικό καταφέρνει και θυμάται κάθε συνταγή και την εκτελεί στην ταχύτητα που πρέπει. Το σύστημα παραγγελιών με τον ήχο του, που υποδεικνύει πως άλλη μία παραγγελία μπήκε στην ουρά προς εκτέλεση,διακόπτει την σκέψη μου και μαζί και της κοπέλας που βρίσκεται πίσω από τον πάγκο η οποία,ταυτόχρονα με το χαρτάκι της παραγγελίας βγάζει από το συρτάρι και ανοίγει ένα ντοσιέ Α4. Εκείνο, στις σελίδες του έχει τις συνταγές των γλυκών και τον τρόπο εκτέλεσής τους βήμα προς βήμα και πράγματι, η κοπέλα ακολουθεί τις οδηγίες με απόλυτη ευλάβεια ρωτώντας παράλληλα τον συνάδελφό με τον οποίο έχουν βάρδια εάν οι κινήσεις της είναι σωστές.Εκείνη την ημέρα,έρχομαι από μία συζήτηση για την οικονομία και τις προοπτικές ανάπτυξής της.Στα οικονομικά, επίσης διαθέτουμε τους δικούς μας “καταλόγους” εργαλείων που επεξηγούν τα όποια θέματα ανακύπτουν και ταυτόχρονα μπορούν να μας οδηγήσουν στη λύση τους. Ωστόσο,σε αντίθεση με τη συγκεκριμένη επιχείρηση τα βήματα δεν είναι τόσο απλά και η συμφωνία των απόψεων συχνά δεν υπάρχει.Ακόμη όμως και με ακριβή τήρηση των οδηγιών ή πλήρη συμφωνία, η επιτυχία ενός πιάτου ή μιας πολιτικής επέρχεται κυρίως από την προσωπική έμφαση στην λεπτομέρεια και τον ιδιαίτερο ζήλο που επιδεικνύει ο άνθρωπος πίσω από αυτήν.Αυτό βεβαίως είναι εφικτό σε επιχειρήσεις και κοινωνίες που είναι “ανοιχτές” σε νέες ιδέες και προτάσεις από όπου και εάν προέρχονται.
Οι μεγάλες αλυσίδες έχουν καταφέρει υψηλά μερίδια στην αγορά τους ακριβώς γιατί παρέχουν αγαθά και υπηρεσίες καλής ποιότητας,μεγάλης ποικιλίας και χαμηλού κόστους,κάτι το οποίο τους δίνει μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη.Η σημερινή μας οικονομική πραγματικότητα ωστόσο,ιδιαίτερα σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενο, φαίνεται πως δεν ακολουθεί αυτή την τάση.Πιο συγκεκριμένα,δεν έχουμε αποκτήσει διαπραγματευτική ισχύ έναντι των συνομιλητών μας στα διεθνή φορά ακριβώς γιατί η αντίθεση σε μία πολιτική είναι αρκετή ώστε αυτή να απορριφθεί,χωρίς παράλληλα να έχει ελεγχθεί η ορθότητά της και τα μακροπρόθεσμα οφέλη που αυτή επιφέρει.Είναι μία καθημερινότητα που βιώνουμε στην 6η συνεχή χρονιά της κρίσης αλλά που ευτυχώς σιγά σιγά δείχνει να αλλάζει με τις φωνές πολλών οικονομολόγων και τεχνοκρατών να ενώνονται υπερασπίζοντας βήματα που έχουν λειτουργήσει και πρέπει να διατηρηθούν.Βγαίνω από το μαγαζί σκεπτόμενη πως το πιάτο έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία λόγω της συνεργασίας που είδα να αναπτύσσεται μεταξύ των εργαζομένων και του ενδιαφέροντος τους να τηρηθούν οι σωστές οδηγίες και στη βάςη εκείνων να προστεθούν οι δικές τους ιδέες. Η κριτική ερώτηση είναι πότε αυτά τα χαρακτηριστικά της συνεργασίας και της τήρησης όσων πολιτικών λειτουργούν θα εμπλουτίσουν και την δική μας κοινωνία.Κάποιοι ίσως δουν κίνδυνο σε αυτό.Εγώ όμως το βλέπω ως την μόνη μας ελπίδα και μάλλον αυτός είναι και ο τρόπος που θα πρέπει να το κοιτάμε.