Αλληλουχία βημάτων και στροφών σε έντονο ρυθμό.Κινήσεις αποφασιστηκές, που επιδεικνύουν την αυτοπεποίθηση των χορευτών στην εκτέλεση της χορογραφίας.Η μουσική από την ορχήστρα σταματά και δίνει τη θέση της σε καταιγισμό χειροκροτημάτων από ένα ενθουσιώδες κοινό.

Καθώς η παράσταση τελειώνει,αρχίζω να σκέφτομαι πως όπως και στο χορό, έτσι και στις οικονομικές σχολές μαθαίνουμε τις δικές μας “χορογραφίες”, αποτελούμενες από μοντέλα και τεχνικές ανάλυσης της οικονομίας και των αποφάσεων που λαμβάνονται μέσα σε αυτή, πιστεύοντας πως αυτά θα μας οδηγήσουν στην αλήθεια και την επίλυση των ζητημάτων.

Πράγματι, ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου θεωρούσα πως διέθετα όλες τις λύσεις σε κάθε πρόβλημα των οικονομικών που θα ανέκυπτε στην επαγγελματική μου διαδρομή.Μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω πως οι γνώσεις που το πανεπιστήμιο μου δίδαξε ήταν κυρίως, ο τρόπος να αναζητώ την αλήθεια όταν η μουσική έχει σταματήσει, όταν δηλαδή η οικονομία δεν λειτουργεί σε ομαλές συνθήκες όπως στην περίπτωση της χώρας μας.
Αναντίρρητα, το οικονομικό μας περιβάλλον τα τελευταία χρόνια διέπεται από ένα καταιγισμό αποφάσεων. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές είμαστε θεατές αποφάσεων που ακυρώνουν τις προηγούμενες καταδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο πως σε αυτό τον “χορό”, ως κράτος, δεν έχουμε ούτε μουσική υπόκρουση αλλά ούτε και χορογραφία.
Με άλλα λόγια, έχουμε εισέλθει ως οικονομία σε αχαρτογράφητα νερά ή αλλιώς, σε έναν ατέρμονο στροβιλισμό που δεν μας οδηγεί πουθενά πόσω μάλλον στην πολυπόθητη ανάπτυξη.
Ποιος άλλωστε θα ισχυριστεί ευθέως πως οι αλλεπάλληλες αποφάσεις των κυβερνήσεων δεν έχουν επηρεάσει την οικονομία και κυρίως, τους ανθρώπους που δρουν μέσα σε αυτήν;Στον τομέα των επενδύσεων, παραδείγματος χάριν, η αύξηση του συντελεστή της φορολογίας των επιχειρήσεων σε 29% δεν είναι μόνο αποτρεπτικός παράγοντας για όσους ενδιαφέρονται να εισέλθουν στην αγορά, αλλά κατά κύριο λόγο, για όσους ήδη δραστηριοποιούνται σε αυτήν. Σήμερα μάλιστα, άλλη μία επιχείρηση, η PepsiCo-ΗΒΗ, ανακοίνωσε το κλείσιμο του εργοστασίου της στα Οινόφυτα με όλα όσα αρνητικά αυτό συνεπάγεται, ιδίως την ανεργία.
Τα αναρίθμητα ονόματα των ανθρώπων που περιμένουν κάποια ευκαιρία απασχόλησης τείνουν να περικλείονται σε ένα νούμερο, αυτό του δείκτη της ανεργίας, ο οποίος πρόσφατα έφτασε το 23,2%. Και όσο και εάν η λίστα των φίλων μας στο Skype μεγαλώνει, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας συγκράτησης των επιστημόνων και του εργατικού δυναμικού στη χώρα μας, άλλο τόσο το έλλειμα ορθής στρατηγικής ανόρθωσης της οικονομίας βαίνει αυξανόμενο.
Ήταν αρκετά χρόνια πριν, όταν ο Fred Astaire, μεγάλος Αμερικανός χορογράφος είχε πει πως”το να σχεδιάζεις τα βήματα της χορογραφίας είναι μία αρκετά περίπλοκη διαδικασία-πρέπει να σκεφτείς κάποιο βήμα που θα σε οδηγεί στο επόμενο και όλος ο χορός να παρουσιάζεται ως ένα αρμονικό σύνολο”.Σήμερα, παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ με εφαρμογή και στην οικονομία αφού η δημιουργικότητα και η συνέχεια είναι στοιχεία που απαιτούνται σε όσους χαράζουν και εφαρμόζουν πολιτική.
Μπαίνω στο σπίτι και διστακτικά δοκιμάζω μία φιγούρα με τους υπόλοιπους της παρέας να ακολουθούν δειλά. Και εκεί,εν μέσω του δικού μας χορογραφικού πειράματος και της μουσικής που δημιουργούν οι φωνές μας νοιώθω κομμάτι ενός συνόλου που οι στροφές θα το οδηγήσουν σε ένα όμορφο αποτέλεσμα παρόλο που ειναι ερασιτεχνικό. Δημιουργικότητα, συνέχεια, τα στοιχεία που διαθέτουμε ως κοινωνία, ως οικονομία όμως;και αυτό είναι που με ανησυχεί.