Στις πλατείες που γεμίζουνε ζωή

στα δυο μάτια που χάνονται στων στίχων τη ροή

πόσες σκέψεις και όνειρα κάναμε τότε εκεί

Στις πλατείες που γεμίζουνε ζωή

σαν δυο φύλλα που κύλησαν από δέντρο που χώρεσε το χειμώνα το βαρύ

και ανοίγει τα φύλλα του για να ξαναγεννηθεί

Στις πλατείες που γεμίζουνε ζωή κάνοντάς μας να χορεύουμε στης συγχορδίας τη ροή

και να μοιάζουμε σίγουροι πως θα βρεθούμε και πάλι εκεί

Στην Εξάνθεια που βρεθήκαμε άλλο ένα βράδυ στην κορυφή

και εκεί πάνω από τα σύννεφα αγναντέψαμε του νησιού τη ζωή

Και στεκόμασταν σίγουροι όπως τα αστέρια

και μετακινούμασταν στη μελωδία όπως το φεγγάρι,

και τώρα η γλυκιά νοσταλγία το μυαλό μου έχει πάρει

Καλοκαίρι,φθινόπωρο σαν αλληλουχία χρωμάτων

σε αυτό το νησί που καμιά φορά αποκαλώ και τόπο θαυμάτων

Μέχρι που το ξημέρωμα ήλθε να τελειώσει τη μουσική

και συνάμα να αρχίσει άλλη μια διαδρομή

Σε θυμάμαι να κάθεσαι να γελάμε μαζί

αυτό το τόσο όμορφο συναίσθημα που κρύβει η ζωή

σε απλές τις σκηνές μια υπόσχεση αιωνίως αντηχεί

πως απέναντι από τη Μαδουρή γεννιέται μια αγάπη ακριβή

και πως το κύμα της θάλασσας θα μας ξαναενώσει μαζί

Η αποψινή συναυλία μεγάλη γιορτή

στην πλατεία συγκεντρώθηκαν όλοι από το νησί

και το κάστρο λες και έκλεισε στον ονειρεμένο κόσμο της νύχτας τον παράδεισο που η μελωδία προσδοκεί

Και έτσι σε αυτές τις πλατείες που γεμίζουν ζωή

Θυμάμαι πως πέρασες καθώς στεκόμουν εκεί

με τα μάτια εκείνα που κρατούσαν την υπόσχεση την ακριβή πως μια ημέρα θα βρεθούμε και πάλι μαζί

Είχα αφήσει τις σκέψεις και τα όνειρα έξω από το μυαλό μου

μέρες που ολοκληρώθηκαν, όνειρα που τελείωσαν

και έμενα να περιμένω στη σιωπή τη νύχτα που θα συναντιόμασταν στην πλατεία αυτή

Και έτσι, για ακόμη μία φορά η συναυλία αυτή

μοιάζει σαν να άνοιξε με μιας αυτού του κόσμου την άκρατη σιωπή

που για εμένα και για εσένα άλλο σηματοδοτεί

όμως για άλλο ένα καλοκαίρι μας βρήκε και πάλι μαζί.