Το ποίημά μιας ζωής τα λόγια περιμένει

Σαν μια σκιά καλοκαιριού στον ήλιο αποκομμένη

 

Αποκομμένοι και εμείς στων λόγων την πληθώρα

Έχουμε λες εξοριστεί στων λέξεων τη χώρα

 

Η ταμπέλα των κατηγοριών στα λόγια δεν εμπίπτει και όμως

στην καθημερινότητα μοιάζει σα να προκύπτει

 

Λόγια αποχωρισμού και λόγια ελευθερίας

Λόγια μιας νέας αρχής και λόγια ευαισθησίας

 

Έτσι είναι το συναίσθημα ντυμένο σε κατηγορία

Στην κοινωνία του εγώ μικρή η σημασία

 

Και όσο θα ψάχνουμε λέξεις μέσα στις λέξεις

Θα μπαίνουμε μάλιστα σε νέες σκέψεις

 

Ως έμπειροι μεταφραστές μιας άγουρης εμπειρίας

Στην κοινωνία του εγώ θα αναδειχθούμε νικητές κατηγορίας

 

Μετρήσαμε τα αθροίσματα των λέξεων και την μετάφρασή τους

Άραγε ως σύνολο ή μόνες τους να έχουν τη δύναμή τους

 

Και, ίσως, το ποίημά μιας ζωής να φτιάχνεται από λέξεις

Όμως αυτές πόσο αρκούν ώστε μία ζωή να αντέξεις

 

Μικρή η σημασία σε αυτή την κατηγορία

Της άχρωμης επεξήγησης μίας χρωματιστής αναρχίας

 

Ψάχνω στο ποίημά της ζωής χρωματιστές μου λέξεις

Να αντανακλάς επάνω τους για να μπορείς να αντέξεις

 

Και ύστερα πάλι σκέφτομαι πορτρέτα σε μουσεία

Που αποτυπώνουν το νόημα χωρίς τη φλυαρία

 

Έτσι κοιτώ και τη ζωή και ψάχνω να σου δείξω

Σε δύο γραμμές μία στιγμής το ποίημά σου να αγγίξω.