Τρικλίζει το ξύλινο πάτωμα και προδίδει την πρόθεση φυγής. Η πόρτα ανοίγει και η Γεωργία με μάτια ανοιχτά από το μαξιλάρι του κρεβατιού της,που αποτελεί χρόνια τώρα το ανάχωμα στην ταραχή της ολοκλήρωσης της ημέρας ρωτά: «χρειάζεσαι κάτι»; Τα βράδια στο νησί,στο παραθαλάσσιο αυτό μέρος που αποτελούσε απάγκιο σκέψης και παρουσίας,η μαυροντυμένη αυτή γυναίκα,που το…